Suzanne Saroff to amerykańska fotografka, która zasłynęła cyklem „Perspective” –
serią zdjęć, w których codzienne przedmioty i jedzenie nabierają zupełnie nowego, niemal surrealistycznego wymiaru.
W tym projekcie artystka bawi się optyką i zniekształceniem obrazu – fotografuje obiekty
(np. owoce, warzywa, kwiaty) przez szklane naczynia, butelki, słoiki, które załamują światło.
Dzięki temu dobrze znane formy zostają rozbite, powielone, przesunięte, jakby rzeczywistość przestała być stabilna.
Choć przedmioty są banalne, Saroff pokazuje, że sposób patrzenia potrafi całkowicie zmienić ich odbiór.
Każde zdjęcie z cyklu to eksperyment z percepcją – widz nie jest pewien, co widzi naprawdę, a co jest tylko efektem złamania światła.
Artystka podkreśla też symboliczny wymiar spojrzenia –
Każde zdjęcie z cyklu to eksperyment z percepcją – widz nie jest pewien, co widzi naprawdę, a co jest tylko efektem złamania światła.
Artystka podkreśla też symboliczny wymiar spojrzenia –
jak bardzo nasza perspektywa potrafi zniekształcać rzeczywistość i jak subiektywne jest „widzenie”.
Estetycznie „Perspective” przyciąga czystą formą, intensywnym światłem, pastelową kolorystyką i perfekcyjną kompozycją.
Zdjęcia są chłodne, precyzyjne, ale jednocześnie poetyckie – łączą naukową ciekawość z artystyczną wrażliwością.
Zdjęcia są chłodne, precyzyjne, ale jednocześnie poetyckie – łączą naukową ciekawość z artystyczną wrażliwością.
TEKST: Chat GPT
Poprosiłam o tekst na temat Suzanne Saroff i jej cyklu "Perspective"
Dostałam tą właśnie odpowiedź.
Pierwsze próby i pierwsze rodzące się pytania:
- Jak nalać wodę do naczynia by nie robiły się bombelki?
- Lepiej układać większe czy mniejsze przedmioty?
- Jak ustawić się do światła, by nie prześwietlić szklanych naczyń?
- Jak złapać w kadrze to co istotne, by efekt był najkorzystniejszy?
- Czy taki rodzaj fotografii może posłużyć do wyeksponowania tego co chcemy powiedzieć/pokazać?
