Hiperrealizm w fotografii to nurt, który dąży do maksymalnej dokładności i dosłowności obrazu —
tak, by zdjęcie wyglądało bardziej rzeczywiście niż rzeczywistość.
To pojęcie zapożyczone ze sztuki malarskiej (hiperrealizmu w malarstwie),
To pojęcie zapożyczone ze sztuki malarskiej (hiperrealizmu w malarstwie),
gdzie artyści starali się oddać każdy detal, fakturę, światło i cień z fotograficzną precyzją.
W fotografii można mówić o hiperrealizmie wtedy, gdy twórca:
- świadomie eksponuje detale, faktury skóry, przedmiotów, powierzchni — często z przesadną ostrością,
- podkreśla kontrast, kolory, strukturę, by uzyskać niemal „nadrealny” efekt,
- dąży do pełnej kontroli nad światłem i techniką, eliminując przypadkowość,
- często korzysta z cyfrowej obróbki (HDR, łączenie ekspozycji, manipulacja kolorem), by przekroczyć zwykłą dokumentalność.
Efekt jest taki, że obraz staje się aż zbyt realny – perfekcyjny, intensywny, momentami „zbyt prawdziwy”, co może wzbudzać niepokój lub fascynację.
W odróżnieniu od reportażu czy dokumentu, hiperrealizm nie szuka emocji czy niedoskonałości, tylko czystej formy i technicznej precyzji.
TEKST: Chat GPT
Zapytałam o hiperrealizm w fotografii
Dostałam tą właśnie odpowiedź.
Nie wiem czy udało mi się uzyskać tak perfekcyjny efekt. Fotografowałam na wysokiej przysłonie, żeby ująć jak najwięcej detali w kadrze.
Użyłam statywu, by móc zminimalizować ilość szumu oraz dodać efekt ruchu.
Na każdym zdjęciu jest oddalająca się postać. To miał być cykl pt. "Spacer miejski".
Zamiast drzew i pięknej przyrody... mamy tu wszędobylskie auta...
