Inspired by Mariusz Hermanowicz

Sprinterki

„Prosty pamiętnik” to projekt cykliczny, który Mariusz Hermanowicz prowadził od końca lat 70.
To nie był klasyczny pamiętnik fotograficzny, lecz zbiór fotografii z autorskimi komentarzami — krótkimi, zapisanymi pod zdjęciami refleksjami.

Nie chodziło o opisywanie wydarzeń, ale o myślenie o czasie, pamięci, o sobie i świecie.
Każda fotografia była jak fragment świadomości – połączenie obrazu, wspomnienia, ironii i melancholii.

Co wyróżniało jego pamiętnik?

Połączenie obrazu i tekstu – zdjęcie bez podpisu nie miało pełnego sensu, a tekst bez zdjęcia tracił kontekst.
- To był dialog, nie ilustracja.

- Autentyczność i autoironia – nie budował mitu artysty.

- Pokazywał siebie takim, jakim był: czasem zagubionym, czasem rozbawionym, często refleksyjnym.

- Zapis codzienności – nie wielkich wydarzeń, tylko drobiazgów: drzwi, krzeseł, zaułków, twarzy znajomych.

- Szczerość wobec czasu – wiedział, że pamięć jest ulotna i zawodna. Fotografował, żeby „ocalić coś z przemijania”.

„Nie fotografuję po to, by utrwalać rzeczywistość, lecz po to, by ją zrozumieć.”

Dlaczego „prawdziwy”?

Bo nie udawał niczego.
Nie tworzył idealnego portretu siebie ani świata.
„Prawdziwy” oznaczał: nieupiększony, nieukryty, ludzki.
Czasem gorzki, czasem absurdalny, czasem śmieszny — jak samo życie.

Każdy wpis w tym pamiętniku był jak notatka emocjonalna.
Nie o fotografii, lecz o człowieku, który fotografuje.

Estetyka

Fotografie Hermanowicza były często:

- czarno-białe, surowe, o nieco filmowym charakterze,

- z prostym światłem, codziennym kadrem,

ale zawsze „z iskrą” – drobnym gestem, cieniem ironii, chwilą, która mówiła więcej niż tysiąc słów.

Hermanowicz udowodnił, że fotografia może być formą pisania — że aparat to pióro, a obraz to zdanie.
Że można opowiadać o sobie bez dosłowności.

TEKST: Chat GPT

Zapytałam o Prawdziwy Pamiętnik Mariusza Hermanowicza.

Dostałam tą właśnie odpowiedź.

O twórczości Mariusza Hermanowicza dowiedziałam się na Fotoformie, czyli słynnym warszawskim Fotofestiwalu.

Bardzo spodobał mi się ten projekt i postanowiłam stworzyć coś podobnego.